Rumunia jest krajem słynącym z licznych, zdumiewających świątyń. Jednymi z najchętniej odwiedzanych przez turystów obiektów sakralnych są saskie kościoły warowne, znajdujące się na światowej liście zabytków UNESCO, usytuowane w regionie Siedmiogrodu. Gdzie znajdują się najsłynniejsze kościoły warowne w Rumunii? Co warto o nich wiedzieć? Zapraszamy na podróż szlakiem kościołów w Transylwanii.
Skorzystaj z Booking.com gdzie znajdziesz najlepsze hotele i apartamenty
Potrzebujesz samochodu podczas wakacji, zarezerwuj z Booking.com lub przez discovercars.com
Wyszukaj najlepsze Kempingi z Suncamp.pl
Promy zarezerwujesz z DirectFerries.com
Najlepsze oferty na bilety lotnicze znajdziesz tutaj
Ciebie to nic nie kosztuje, a ja pozyskam środki na następne artykuły. Z góry Ci dziękuję!
Czym były kościoły warowne?
Kościół warowny, określany również jako kościół obronny, to budowla sakralna, której podczas budowy nadano również cechy militarne, stanowiące w razie potrzeby długotrwałą obronę. Takie świątynie są wyposażone między innymi w: grube mury, strzelnice, niewielkie okna, wały, obronne bramy, a także bastiony. W Europie kościoły warowne stanowiły również schronienie dla okolicznych mieszkańców.
Kościoły obronne wznoszono od wczesnego średniowiecza aż do osiemnastego wieku. Były one budowane również w Polsce, w tym w Krakowie i Inowrocławiu.
Szlakiem kościołów saskich – Czarny Kościół w Braszowie, Transylwania, Rumunia, licencja shutterstock, autor: N.M.Bear
Szlakiem kościołów – Biertan
Biertan leży w południowej części Siedmiogrodu w okręgu Sybin, około piętnastu kilometrów od Medias. W przeszłości zamieszkiwali ją przede wszytskim Sasowie siedmiogrodzcy. Jednak w drugiej połowie dwudziestego wieku większość z nich wyemigrowała, a na ich miejscu pojawili się Cyganie i Rumuni. Obecnie Biertan znany jest z charakterystycznego dla tego regionu kościoła warownego, dzięki któremu miejscowość znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Pierwsza pisemna wzmianka o Biertan pochodzi z końca trzynastego wieku, a o kościele warownym z początku piętnastego wieku. Wiadomo, że w szesnastym wieku dokonano jego przebudowy. Wówczas przeobrażono go w gotycki, trójnawowy kościół halowy o gwiaździstym sklepieniu wspartym na ośmiobocznych filarach. Z tego okresu do dziś można podziwiać między innymi: tryptyk, stalle, kamienną ambonę z dekoracją rzeźbiarską oraz portale, w tym do zakrystii, która pełniła również funkcję skarbca.
W piętnastym wieku w okolicy świątyni powstały potężne fortyfikacje, które stopniowo poszerzano do siedemnastego wieku. Wówczas wokół kościoła wzniesiono trzy pierścienie murów obronnych, z których do dziś zachowały się baszty. W jednej z baszt znajdują się nagrobki miejscowych biskupów luterańskich z siedemnastego wieku.
Kościół ten słynie z tak zwanego pokoju pojednania. Niegdyś zamykano w nim na czternaście dni przechodzące przez trudny okres małżeństwa. Izolacja ta miała na celu ponownie pojednać małżonków. W pokoju znajdowały się między innymi: jeden stół, jeden talerz, jedna łyżka, jedno małe łóżko oraz jedno krzesło.
Prejmer
Prejmer to miejscowość, która znajduje się w południowo-wschodniej części Siedmiogrodu, w okręgu Braszów, około dwudziestu kilometrów od Braszowa. Miejscowość ta, tak samo jak Biertan, była w przeszłości zamieszkiwana przez Sasów siedmiogrodzkich. Pod koniec dwudziestego wieku Sasi wyemigrowali, a ich miejsce zajęli Rumuni i Cyganie.
Słynny kościół warowny w Prejmer powstał w XIII w. Złożyli go cystersi oraz krzyżacy. Świątynia została wzniesiona na planie krzyża greckiego, z wielobocznymi zamknięciami ramion oraz wysoką wieżą, przechodząca w ośmiobok, nad skrzyżowaniem naw.
Przebudowę kościoła warownego rozpoczęto w drugiej połowie piętnastego wieku. Druga przebudowa miała miejsce na początku szesnastego wieku. Z tego okresu zachowały się między innymi: gotycki tryptyk ze scenami pasyjnymi, a także wczesnorenesansowe stalle.
Wokół świątyni w osiemnastym wieku wniesiono potężne mury obronne, które miały wysokość nawet do czternastu metrów. W murach znajdowało się od strony wewnętrznej dwieście siedemdziesiąt pomieszczeń, które służyły jako schronienia dla mieszkańców Prejmer i ich dobytku.
W 1999 roku Prejmer umieszczono na światowej liście zabytków światowego dziedzictwa kulturalnego UNESCO.
Kościół warowny w Prejmer z góry, licencja shutterstock, autor: Nicolae Catalin
Hărman
Hărman jest wsią znajdującą się w Siedmiogrodzie, w okręgu Braszów. Pierwsza wzmianka o tym miejscu pochodzi z pierwszej połowy trzynastego wieku, kiedy to osada została przekazana członkom zakony cystersów, którzy niedługo po tym wznieśli kościół warowny pod przewodnictwem świętego Mikołaja. Świątynię wzniesiono w stylu romańskim. Była to trzynawowa bazylika z dwiema beczkowo sklepionymi kaplicami.
W czternastym wieku do świątyni dobudowano wieżę. Wówczas podniesiono sklepienie oraz przebito nowe okna. Nadbudowano także wieżę do wysokości trzydziestu dwóch metrów. Z kolei północną kaplicę przekształcono w zakrystię. Należy wspomnieć, że po pożarze w roku 1595 roku strop nawy głównej zastąpiono sklepieniem przebudowy.
Sasi w ciągu kolejnych lat umocnili fortyfikacje kościoła w obawie przed najazdami wrogich sił. Wówczas wzniesiono trzy pierścienie murów oraz fosę. Pierwszy mur miał grubość wynoszącą cztery metry, wysokość wynoszącą dwanaście metrów, a w obwodzie mierzył dwieście trzydzieści metrów. Drugi mur był niższy i miał wysokość wynoszącą nieco ponad cztery metry. Natomiast trzeci mur otaczał kościół po zewnętrznej krawędzi wspomnianej już fosy.
Od 1999 roku obiekt i miejscowość znajdują się na liście zabytków światowego dziedzictwa kulturalnego UNESCO.
Viscri – szlakiem kościołów w Transylwanii
Viscri to miejscowość usytuowana w południowej części Siedmiogrodu w okręgu Braszów, około czterdziestu kilometrów na południowy wschód od Sighisoara. W przeszłości, tak jak wyżej wspomniane miejscowości, była zamieszkiwana przede wszystkim przez Sasów siedmiogrodzkich.
Kościół warowny Viscri w Transylwanii, Rumunia zbudowany jako fortyfikacja twierdzy przez Sasów, licencja shutterstock, autor: cge2010
Tamtejszy kościół warowny znajduje się południowo-zachodnim krańcu wsi. Znajdował się on tam już w dwunastym wieku, przed przybyciem Sasów. Był to wówczas niewielki kościół romański. Wraz z przybyciem Sasów nastąpiła rozbudowa świątyni. Finalnie w tym miejscu powstała gotycka trzynawowa bazylika z potężną wieżą, którą wzniesiono jeszcze w trzynastym wieku jako główny punkt obronny. Była ona otoczona murami obronnymi. Kościół rozbudowywano aż do XVII wieku.
Od szesnastego wieku kościół ten jest świątynią ewangelicką. W 1999 roku obiekt i miejscowość zostały umieszczone na liście zabytków światowego dziedzictwa kulturalnego UNESCO.